E TI, QUEN VES SENDO E QUE FAS?
|
DOLORES FIGUEIRA CAROU e EDUARDO CES HERNANDEZ
Dolores (Lola) e Eduardo (Pacheco) son os meus avós, antigos
traballadores e actuais propietarios do Bar Pacheco. Aquí recollín as
viaxes do meu avó, retallos da historia do bar que me proporcionou a miña
avoa e tamén me contaron como era a vida de antes. -
Navegantes... - En que barcos navegaches? -O primeiro barco no que me
embarquei foi nun holandés, de nome “Laura”. Posteriormente naveguei
en tres alemáns, o “Sil”, o “Aegir” e o “Tor”. - Dos catro barcos en cal
navegaches máis? -No “Laura”, o holandés. - Por que lugares navegaches? -Por onde máis navegabamos era
por Casablanca (Marrocos) e por Noruega (nos Fiordos). Tamén viaxamos por
Suecia, Polonia, Dinamarca, Holanda, (Rotterdam, Amsterdam), Alemaña,
Canadá, Inglaterra, Brasil, Francia, Italia... - Cal foi o lugar que máis che
gustou? -Gustar gustáronme todos, aínda
que eu non baixaba moito á terra. - Acórdaste dalgunha anécdota
ou de algo que che chamara a atención? -Recordo que para ir dun lado a
outro do barco necesitabas unha bicicleta Tamén me acordo de que nunha
das travesías construín a maqueta do barco “Aegir”.
-Si, a Xosé “o Bacarizo”,
a Francisco “o Comoxo”, a Manolo “o Pinchudo”... Persoas de por
aquí. - O holandés levaba carga xeral,
o “Sil” era un barco cisterna, e os outros dous transportaban minerais. - O “Bar Pacheco”... - En que ano abristes o bar? -Abrimos o bar o 12 de decembro do
1970. - Cal foi a razón de quere abrir un
bar? -Pois decidimos abrir o bar
porque meu home traballaba navegando e eu na conserva de Escurís López
e, ao abrir o bar eu podería deixar a conserva e dedicarme a explotalo
negocio. - A que ven o nome do “Bar
Pacheco”? -O nome ven pola familia do meu home,
os “Pachecos”. - Quen estaba a cargo do bar
habitualmente? -Habitualmente estaba eu soa,
axudábame Eduardo cando viña de traballar. Máis tarde empezaron a
axudarme os fillos, pero só cando estaban libres, pois estaban estudando. - Cantos anos traballaches no
bar? -Traballei durante 34 anos. - O bar sempre estivo no mesmo
local? -Si, sempre estivo no mesmo local. - Cando pechastedes o bar? Por
que? -Pechámolo no 2005, porque me
xubilaba eu. - Alugástelo algunha vez? A quen? -Si, aos da Candosa dous anos, e,
despois a Alejandro, que este ano fará seis anos de aluguer. - Houbo algunha tradición no
bar? -Si, durante os primeiros anos fíxoselles
a cada cliente “seguro” (que viña diariamente) unha xerriña co seu
nome para pórlle o viño. Estas estaban colgadas da parede, cada unha tiña
o seu sitio exacto. A finais chegamos a ter máis de 300 xerras. - A vida de antes... - Antes tíñanse máis fillos,
cantos irmáns érades vós? -Lola: Nós eramos 14, 7 homes e
7 mulleres. -Eduardo: Nós eramos 6, 5 homes
e 1 muller. - Fostes á escola? -Lola: Fun moi pouco tempo, aos 9
anos xa empecei a traballar. Pero sei ler, escribir, facer contas...
Grazas ao negocio axilicei e aumentei o que xa sabía. -Eduardo: Fun ata os 12 anos. Aos
14 comencei a traballar nu serradoiro de madeira en Bico de Mar (Ponte
Beluso). - Como eran as escolas? -Acostumaban ser casas
particulares nas que había un só profesor que daba todas as materias. - Que tarefas ou labores faciades
na casa, no campo...? -Íamos a apañala herba
para os animais, ir ao batume para estralos, ir á leña, ir á - Como se acostumaba traballar? -A pé, eu teño ido coa miña
nai ata Noia, ata Padrón, ata Fruíme... Se non tíñase que ir no Celta,
pero carto non había, polo que non moitos tiñan o luxo. - Como transportabades as mercancías
que queriades vender? -Normalmente levábamos cestas á
cabeza. Tamén temos ido a coller piñas ó monte para vendelas, algúns
rubían polas árbores arriba, outros colliámolas con ganchas (paus
longos cun gancho de metal na punta) despois levabámolas en sacos á
cabeza, percorríamos moitos quilómetros.
-
Cal era a alimentación básica ou que se podía permitir a xente da
aldea? -Os pobres caldo, pan de millo,
fabas, verduras e unha peseta de unto. Os ricos comían mellor. Algúns!
Outros, por vendelo e obter máis cartos xa non o comían! |
|
MARÍA JOSÉ FRANCO MOSQUERA María José
nace un 28 de abril, ten 35 anos e è unha muller moi responsable no seu
traballo. Ela é auxiliar de enfermería. 1. Gústache este traballo?
- Si. Porque è un
traballo no que podes axudar á xente e ademais onde eu traballo acábaselle
collendo cariño aos residentes. Tes unha relación case familiar. - Porque
sempre me gustou a rama sanitaria e fixen auxiliar de enfermería. Despois
como me gustan moito as persoas maiores fixen o curso de xeriatría. - Ben, eu
recomendaría que se estudase un pouco máis, para facer isto, sempre hai
tempo. Pero se vos decidides por isto, pensádeo, porque é unha cousa que
ten gustar moito. - Este
traballo consiste en axudar as persoas maiores nas necesidades, da vida
diaria. Somos como coidadoras. Axudámoslles no que necesitan, pero tamén
intentamos que se divirtan e o pasen ben. - Moito
non. Cando unha cousa che gusta non dá moito traballo facelo. - Si. O
noso traballo haino que facer en equipo. A verdade é que teño unhas
compañeiras estupendas, axudámonos unhas as outras e así levamos moito
mellor o traballo. -Moi
ben. Como en todos os sitios sempre tes máis afinidade con uns que con
outros, pero en xeral moi ben. - Poia a
verdade nunca o pensei, sempre me gustou isto. -
Moito non. Sempre dan algún, porque para estar nun centro, coma no que eu
traballo, teñen que ter algunha minusvalía,enfermidade…. Pero tamén
nos dan alegrías, por exemplo se un dia che ven tristes sempre acaban sacándoche
algún sorriso, e a maioría dannos moito cariño. - Estiven uns
meses no hospital e agora levo tres anos na residencia. Máis
recordos na residencia, porque levo máis tempo e case sempre son os
mesmos residentes, mentres que no hospital cambian continuamente. 11. En Nadal póñenlle
a árbore? A eles, gústalles isto? -Si.
Facemos un Nadal o máis parecida o que puidesen ter na súa casa. Con árbore,
Belén, comidas, ceas e tamén con regalos. Sempre vén Papa Noel e os
Reis Magos traen o que poden: Aínda que sexan uns caramelos, eles quedan
moi contentos. En fin de ano temos música e incluso bailamos. Pasámolo
fenomenal, iso si, pola tarde en vez de pola noite. 12. Cres que o teu
traballo e só para mulleres? -Pois
non. Eu tamén tiven algún compañeiro home. Isto serve tanto para homes
como para mulleres. |
|
ROI
CASAL
Roi Casal naceu
en 1980 en
Catoira, é un músico, cantante e compositor galego. Estivo en Milladoiro 9 anos onde aprendeu case todo o que implica a
súa carreira. 1.-Cal
e o teu nome? -É
Roi Casal Figueira. 2.-De
pequeno a túa ilusión xa era ser músico? -Si. 3.-Cal
foi o instrumento que máis che chamou a atención dende sempre? -A
arpa. 4.-
Como se che ocorreu o de cantar en galego? -Non
se me ocorreu, como dende sempre falei galego déuseme a idea de cantar en
galego. 5.-
Quen che inspirou para seguir o camiño da música? -Meu
pai (Nando Casal) e Milladoiro 6.-
Cantas cancións compuxeches ata agora? -Moitas,
polo menos, máis de 40. 7.-
Cal e a túa favorita? -‘’Rosa’’,
a primeira canción do meu terceiro álbum. 8.-Cantos
discos tes? Cales son os seus títulos? -Tres,
‘’Lendas douradas’’(2009), ‘’Maxicamente vello’’(2011) e
‘’Donos do noso destino’’(2014). 9.-As
cancións van dedicadas a alguén en concreto? -Algunha
si, ao galego e o meu fillo Nuno entre outros… 10.-
En cantos sitios distintos tocastes desde que comezaches de músico? -Toquei
en moitísimos, levo 14 anos tocando polo que pasei por mais de 300
lugares distintos. 11.-
Cal foi o sitio onde mais che gustou tocar? -En
Catoira. 12.-
Os teus comezos foron no Milladoiro co teu pai, serviuche esa experiencia
para logo tocar ti só? -Foi
fundamental para min, aprendín moito da música e da vida propia estando
con meu pai. 13.-
Cal foi o mellor consello que che deu teu pai? -Que
conseguira a independencia para poder facer o que quixera 14.-
Dos instrumentos que tocas agora, cal che atrae máis? -A
zanfona, porque o instrumento ao ser galego poucas persoas o coñecen, e nós,
ao combinalo con guitarras eléctricas, conseguimos unha sonoridade moi
característica. 15.-
Conoceches algúns famosos nas túas xiras? -Si,
coincidimos habitualmente con músicos de primeiro nivel. Por exemplo coñecín
a Chuchito Valdes en Talavera de la Reina. 16.-Actualmente
estás compoñendo novas cancións? -Si,
de feito acabo de gravalas no meu terceiro disco. 17.-Algunha
vez tiveches problemas nun concerto? -Si,
só unha vez de carácter técnico e non fan pasar a ninguén un bo
momento. 18.-
Dedícaste a algo máis que a tocar? -Aínda
que ultimamente estou moi centrado na música tamén son farmacéutico. 19.-Que
lle pediches ao ano novo? -Que
esta xira nova saia ben e poder seguir gozando coa música e os meus
seguidores. 20.-Pedíronche
algunha vez autógrafos? -Moitas
veces, a 200 euros (rindo sarcasticamente) 21.-Como
te sentes cada día que tes que tocar diante de moita xente? -Ao
principio (cando tiña 19 anos) estaba nervioso pero actualmente estou
tranquilo, síntome peor si teño que tocar para pouca xente. 22.-Tiveches
algunha aparición na televisión? Estabas nervioso? -Tiven
nesta profesión varias ocasións pero non estaba nervioso. 23.-Cantas
veces viñeches tocar a Rianxo? É
Rianxo un público agradecido? -Creo
que viñemos tocar 2 veces. Pois si, temos moitos seguidores en Rianxo. 24.-
Gustaríache que o teu fillo Nuno seguirá os teus pasos? -A
min gustaríame que seguira algo o meu camiño, pero paréceme mellor que
elixa el o que mais lle guste. 25.-E
por último, saltou algunha vez unha “fan” ao escenario? -Pois
por agora non, pero todo chegará (ríndose mentres o di) Zoran Conde Comojo |
|
ANTONIO PEDRIDO
Son Tofik Santiago e xogo na categoría masculina do club Río Ulla de
Pontecesures e hoxe vou falar con Antonio Pedrido, o adestrador deste
club. -TOFIK:
Ola,, Antonio, como estás? -ANTONIO:
Ola Tofik, que tal?. -TOFIK:
Como chegaches a ser adestrador de baloncesto? -ANTONIO:
Pois cando rematei de xogar tiña inquietudes por xogar e decidín ser
adestrador. -TOFIK:
Cantos anos levas como adestrador? -ANTONIO:
Levo adestrando 12 anos. -TOFIK:
Antes de adestrador fuches xogador, como foron os teus comezos? -ANTONIO:
Comecei como xogador de fútbol aos 16 anos e non era moi bo e entón dixéronme
se quería probar o baloncesto e cando o probei comentáronme que era moi
bo e me convenceron para que xogara o baloncesto. -TOFIK:
Cantos anos botaches como xogador de baloncesto? -ANTONIO: Botei 24 anos como xogador. -
TOFIK: En que equipos xogaches? -ANTONIO:
Xoguei en barios equipos como en Marín, Fonte Carmoa... -TOFIK:
Por que te retiraches? -ANTONIO:
Porque estaba vello e tiña 39 anos e era tempo de retirarse. -TOFIK:
Que calidades hai que ter para xogar ao baloncesto? -ANTONIO:
Sen dúbida altura, pero a este deporte non xoga o máis alto nin o máis
forte, a intelixencia tamén inflúe moito. Pero o que máis importa son
as ganas de xogar e as inquietudes de aprender. -TOFIK:
Que lle dirías aos nenos e nenas que comezan a xogar ao baloncesto? -ANTONIO:
Que se divirtan,primeiro que se divirtan e o segundo tamén. -TOFIK:
A propósito pódenos dicir canto mides? ANTONIO: Mido 2,02 M Tofik
Santiago Garrido |
|
SILVIA FERRE Silvia Ferre naceu en Oviedo (Principado
de Asturias) -Como unha asturiana coma ti veu a Rianxo? -Pola música. Vin para unha orquestra
da vila, a orquestra Gran Parada. -Con que idade comezaches coa música?
Que outros artistas hai na familia? -Dende moi pequena, xa cantaba , aínda que a miña formación
comezou nunha -Tiveches axiña claro que te ías
dedicar á música? -Claramente... e cada día o teño máis
. -Que lembras do teu paso polas
orquestras? Que diferenza hai co que fas hoxe? -Teño moi bos recordos, aprendín a
estar enriba dun escenario, quitar medos, -Que tipo de música che gusta? -De todo tipo, aínda que tiro máis á música tranquila, letras
que me digan mensaxes nas súas verbas... pero teño días de
“pachanga” (jeje) e, ás veces, recordo canción de copla antiga, coa
que me criei. -Cal é o teu músico preferido? -Non teño predefinido ese concepto...
Hai moitos que me gustan. -Qué música recomendarías para
escoitar? -Supoño que dependerá do momento , e
dos sentimentos que teñas neses intres... -Agora mesmo tocas en algún grupo? En
cal? -Estou nun grupo onde o artista chámase
Roi Casal. Eu non toco ningún instrumento -Con Roi Casal cantas a Rosalía( “O
nabal”…), a Manuel María (“Campás”…), a Castelao (Lela…), que se sente coas súas
letras? -Para min foi máxico enfrontarme a cantar poemas dest@s grandes
escritor@s, teño -Como foi a experiencia de cantar no IES
“Félix Muriel” de Rianxo? Actuaches noutros -Cando imos dar un concerto, soemos
facer o que se din “Didácticos nos centros de -Cres que é importante que a música se
imparta nos colexios? -É moi importante, unha persoa que non escoita música a outra que
sí a escoita, ten -Cal é o concerto que recordas con máis
cariño, e por que? -Todos son recordados con moito cariñó. Cando cantei en Rianxo
sentinme moi feliz. -Tés algunha anécdota dalgún concerto? -No primeiro dos primeiros que fixen
con Roi Casal, estabamos en Santiago estreando o primeiro disco “Lendas
Douradas” e Roi esqueceuse de presentarme... estaba toda a miña familia
alí, todos chistaban por el, para lle dicir que se esquecera de
presentarme... Ao final rímonos todos. Neste verán chegamos a Ribeira e cando Roi presentou – Boas
noites Cambados!!! -Con que músico che gustaría tocar? -(...) levo pensando un bo rato... eu canto co mellor, por enriba
vive en Rianxo , |
|
MARÍA ELENA ALCALDE LORENZO
Estamos en Paradela para falar con Mª Elena Alcalde Lorenzo, unha muller
traballadora. A miña querida avoa -Bos días Elena, que tal? - Bos días Carla, eu ben - Ben, vou a proceder a facerche unas preguntas, paréceche ben? - Vamos alá logo - QUE ADOITABAS FACER NA TÚA INFANCIA? - Pois eu adoitaba ir a traballar xunto a miña nai nas
colleitas de patacas dende moi pequena e tamén lle axudaba nas tarefas do
fogar. - CON CANTOS ANOS EMPEZACHES A TRABALLAR? - Eu empecei aos cinco anos dende moi pequena, ia ás
leiras e eu e miña nai, limpabámolas e logo o meu pai traballábaas co arado. - NAQUELES TEMPOS CANDO NON HABIA TECNOLOXIA COMO AGORA
QUE FACIADES? - Pois xogabamos cos amigos da aldea nos regatos polo verán
para refrescarnos. - CONTAME ALGUNHA ANEGDOTA DOS TEUS TEMPOS - Pois un día traballando na leira meu púxenme detrás
de meu pai e el andaba co ferrado e enganchóuseme á saia no ferrado e
levoume todo. Tiven sorte de que solo me enganchara a saia. - Bueno Elena, isto foi todo moitas grazas pola túa colaboración - Foi un pracer Carla Carla Castro Pedrouzo |
|
Esther
F. Carrodeguas Esther
é unha muller de Rianxo, que se sinte atraída polo teatro, é un exemplo
a seguir, estuda, colabora coa cultura, ensina tanto a nenos como a
adultos a namorarse das palabras, a comprender que o teatro é algo xenial
e que axuda a perder a vergonza. -Dende
pequena xa querías ser actriz? -A
verdade é que nunca quixen ser actriz. Quería ser escritora, pero actriz
no. -Cantos
anos levas dedicándote ao teatro? -Traballando
con nenos 5 anos. E sendo actriz arredor de 8. -Participastes
nunha película famosa importante? -O
máis importante foi con Blanca Portillo en Concepción Arenal. -Por
que che gusta o teatro? -Pois
o teatro é unha maneira de creación que ten moitas características que
me gustan, é grupal, trabállase en grupo e con pouca xente e baséase en
moito na imaxinación. Non necesitan tantos recursos como no cine. -E
na película Concepción Arenal rodada en Ferrol como conseguiches
participar? -Pois
esta película foi rodada por unha produtora coa que eu xa traballara e
chamoume porque sabía que empezaba a ser actriz e dixo que ía para un
personaxe de carceleira porque as carceleiras de aquela época eran
corpulentas e expresas e pensaba que eu encaixaba nese papel. -Tiveches
unha obra que saíra moi mal? -Pois
eu penso que a peor me saíu foi a do apalpador que fixemos para os nenos
pequenos de primaria. Foi a única da que estou arrepentida o resto xa me
saíu mellor. -E
sabido que colaboras coa cultura de que forma? -A
parte de facer teatro escribo, recito e vou a concursos de poesía e vou a
un programa de radio de teatro. -Cal
foi o papel co que te sentiches mais identificada? -O
que eu fixen como actriz que se parecía máis a min pois é un personaxe
da onda. Actuaba dun profesor revolucionario que lle ensinaba aos alumnos
que a ditadura é algo malo. -Que
che animou a ser actriz ou profesora de teatro? -Pois
a verdade e que foi por casualidade porque fixen un curso de teatro en
Dublín, porque fun alí a traballar inglés e os cartos que ía a
inverter os cartos do curso de inglés nun curso de teatro. E
cada vez funme namorando un pouco máis do teatro. -Cal
foi a primeira obra na que actuaches? Pois
non de acordo do título!! Pero facía dunha moneca de cera, era de noite
e cobraba vida. -Estás
estudando algo? Agora
mesmo estou estudando dirección e dramaturxia na EXAMP de Galicia. A
EXAMP é a escola de teatro superior. -Notas
moita diferenza entre actuar cara o público ou cara a cámara? -Hai
unha diferenza moi importante cando traballas no teatro cando está o público
diante pégaste a súa enerxía e hai algo vivo que está aí, do que te
alimentas. -Tamén
depende do ambiente dos compañeiros -Sobre
o que dixeches antes de que estabas estudando unha carreira, que é máis
difícil estudar de grande ou de pequena? -Penso
que é máis difícil estudar de grande porque xa es maior, tes traballo,
mentres que cando es pequeno teus pais levántanche e tes que ir obrigado
á escola. -Hai
algún actor que admires? -Non
sinto admiración polo actor en si se non polo personaxe que interpretan. -Antes
de traballar no teatro traballaches en algo máis? -Traballei
como xornalista, cámara de televisión, tele operadora, como camareira,
traballei en moitos oficios diferentes. -Gústache
escribir obras de teatro? -Si,
a verdade é que me gusta moito. -Das
obras que fixeches cal che gustou máis? -Teño
un especial cariño por a obra “A morte de Lady Saraiba” cos pequenos
de Airiños. E tamén “Mar de mulleres” e a “Bicicleta de Ana María”. Yolanda Peneiro Aido & Sandra Ordóñez Batalla |
|
JOSÉ MARÍA FIGUEIRA HERBÓN -Cantos barcos tiveches? -Tres - Que fixeches con cada un dos barcos? - Levar area e leña - Como te desfixeches deles? - Foron vendidos. - De que traballaches? - Patrón do barco - Onde tiveches navegando? - Por África e Asia e Europa nos portos mais importantes: Persia, India,
Singapur, Malasia, Filipinas, China, Shangai, HonKong, Sur África,
Barcelona, Cádiz, Italia, Marsella, Alemaña, Polonia, Xixón… - Que trouxeches das túas viaxes? - Lousa, roupa e ferramentas. - A que anos empezaches a traballar? - 12 anos - Cal era o nome de cada un dos teus barcos? - 1: Carmen ; 2: JC ; 3: Safi. - Porque usaban o teu barco na romaría vikinga? - Porque mo alugaban - Como foi a primeira romaría vikinga? - Foi grande e famosa. - E moi diferente a de antes a de agora? - Si, moito - Canto tempo foi usado o teu barco? - Durante tres anos - Quen foron os creadores da romaría? - Era da cerámica e despois pasou ao Concello. - Onde se facía antes a romaría? R: No campo da festa. - Coñeciches a Faustino Rey Romero? R: Si P: De que o coñecías? - Era un dos meus amigos, era da miña idade e sempre veu comigo ao colexio. Yolanda Figueira Lago |
|
JUAN JOSÉ PIÑEIRO ORDÓÑEZ Juan José Piñeiro, mais
coñecido en Rianxo como “Janche”.
Na actualidade é mariñeiro pero que nos seus anos mozos era xogador do
C.F.Laíño. - Con cantos anos empezaches a xogar ao fútbol? -
Empecei aos 5 anos - Con cantos anos empezaches a xogar nun
equipo? - Con 14 anos - Elixiches ti ir para os equipos nos que
xogaches? - Si -Que é o que mais che gusta do fútbol?
Porque? - Xogar
cos compañeiros.Porque o pasaba ben e gozaba. -Cal foi o equipo no que mais tempo
xogaches? - No
C.F.Laíño. Club Fútbol Laíño que actualmente e o Dodro. -Cal era o teu posto xogando? - Extremo
esquerdo -Acostumabas xogar
moitos partidos? -Si,bastantes.
Polas mañás en Santiago e pola tarde en Laíño -Por que deixaches de xogar ao fútbol? - Pola idade. -Algunha vez pensaches en volver a xogar? - Si.Volvín a
xogar, pero esta vez a fútbol sala. -Gustaríache volver a estar nun equipo? -Si.Porque
me apaixona o fútbol. -A que idade deixaches de xogar? - Aos 30 anos. -Porque elixistes dedicarte ao fútbol en
vez de dedicarte a outra cousa? - Porque
daquela era a miña paixón xogar ao fútbol. Xogaba todo o día |
|
JUANA PIMENTEL MUÑIZ - Por que quixeches ser profesora de sociais? -Sempre quixen descubrir por
min mesma moitas dudas que tiña sobre a terra, os nosos antepasados, o
porque das estacións… Non me convencían
as que me daban e gustábame ler libros, revistas, todo o que me dese unha
visión máis ampla de todo o que nos rodea. - Deches algunha outra asignatura? -Como traballei sempre en
primaria, daba tódalas asignaturas excepto idiomas. - Cantos anos estiveches dando clases de sociais? -De sociais unicamente, solo
os últimos 6 anos da miña vida profesional. - Cantos anos estiveches nas aulas? -Estiven 39 anos - En que colexios destes clases? -En varios. O
primeiro foi en Ordes, despois xa me vin acercando. Estiven na Pobra
do Caramiñal, logo en Porto do Son, máis tarde en Taragoña. De aí xa
pasei a Rianxo e a última parada… foi en Rianxiño onde unicamente daba
sociais, a asignatura que sempre me gustou. - Canto tempo destes clase no Félix Muriel? -Aproximadamente 6 anos - Gustábache ser profesora? -Si, gustoume dende sempre.
E xusto a última
etapa foi na que me sentín máis realizada. - Por que te retiraches? -A única razón foi
familiar. Xa me era moi complicado compaxinar a miña vida profesional e a
familiar. Por
iso o primeiro ano resultoume moi triste non poder ir cada mañá ao meu
traballo. Aínda hoxe o boto
de menos. - En que cursos dabas sociais? -En primeiro e segundo da
ESO - Acórdaste dos teus alumnos? -Moito. Cada vez que vexo a
algún, ou se acerca el ou me acerco eu. Foron anos felices, onde parecía
que a xuventude dos nenos ma contaxiaban a mín. Agora todo é distinto. Lucía Casal Lodeiros |
|
JOSÉ MANUEL CHOUZA VÁZQUEZ 1.
De onde eras? -Era
do Concello de Boiro da Boliña. 2.
Dónde estudiastes? -Estudei
no Martín Gomez e despois no Francisco Franco. 3.
En que traballas? -Traballo
nas reformas. 4.
Onde traballas? -Traballo
en toda a zona do Barbanza 5.
Cales son as túas afeccións? -As
miñas afeccións son : andar en bicicleta, nadar, andar e mais o fútbol. 6.
Estás en algún club ou “peña”? Cal? -Si,
na peña o Castro Barbudo de Taragoña. 7.
Cales son as actividades que se fan? -Fanse
rutas na bicicleta de montaña, fanse ruta de estradaa e vanse ás marchas. 8.
Saístes fóra de Galicia? A onde? -Si,
a Monçâo en Portugal, aos lagos de Covadonga, aos picos de Europa e aos
Soplados en Santander. 9.
Cantos trofeos gañaches? -3:
Segundo na categoría de máis
de 30
Terceiro no xeral
Trofeo ao presidente 10.
Tocas algún instrumento? Cal? -Si,
a gaita. 11.
Por que o empezaches a tocar? -Porque me gustaba e xuntábame cos amigos e tamén se ía á romaría a tocar María Chouza Otero |
fonte, ir
a botalo millo, sementar, poñer patacas...
