O comisario García quedou mirando cara ó seu compañeiro o comisario de Lugo

         García e o sarxento Gamallo coméntanlle o que pasou e quen lle cangara o caso

         O sarxento botou man dun xornal que había enriba da mesa: -Desapareceu...

       Os policías van buscar a estatua. O cabo que estaba de garda  e o seu compañeiro cóntanlles ....

      ...que a estatua que cobrou vida e marchou voando

          O cabo recorda que Avelina lle deu croques ó neto contra o mestre Mateo

      O comisario García espétalles –“ Moi ben, pero téñoo que resolver eu

O sarxento Gamallo ceibou de sopetón: “Desaparece misteriosamente a estatua do mestre Máteo da catedral de Santiago”

   “Teño que recuperar esa estatua como sexa, antes do día grande das festas do apóstolo”

  -¡A estatua cobrou vida e marchou voando!

-¿Que pasou cabo?

-Nós estabamos facendo garda ó pé do taller onde apareceu

-  -¡Que ben durmín!¡Durmín coma unha pedra!

    -Este, Máteo, é o neto do que lle falei .- dixo Avelina

 -¿Para que me chamaches avoa?

-¿Non sabes que batendo a cabeza contra o santo dos croques consegues unha intelixencia poderosa?

  O rapaza acercouse a Máteo e púxose a bater na testa do home. A avou, non contesta da intensidade que puña, colleu- no polo pescozo e fincoulle canto daba

    Con tanto desatino, pegou de cho no ollo de Máteo que caeu redondo no chan , coas mans no sitio do golpe

  Naquel intre soou o móbil do rapaz:

-Eu voume ¡eh, avoa!

    Estando a siña Avelina atándolle un emburullo con xeo na cabeza soan uns bucinazos de trompeta

     -Debo marchar Avelina.

   Xa na eira, o home e a muller fundíronse nunha aperta

    Despois el, subíndose a unha oliveira vella, que había tras da casa saíu voando