O comisario empezou a interrogatorio

      . –“Eu estaba na sacristía ata que vin un home” .- dixo o sacristán

    - Pregunteille que se lle ofrecía. El contestoume : Vou facer o camiño de Santiago. Collín unha credencial.....

             Cando me dixo que se chamaba Mestre máteo, quedei asustado. Contoume o milagre que se obrara sobre el....

       ... que ía cumprir a promesa que fixera de vivo e que non puidera levar a cabo

            Eu asineille o credencial, cando escoito unha voz que di “¿E a miña?”. Era o anxo que ía co mestre Máteo e que tamén quería o credencial

   Asinei a credencial e comentei que debía ser bonito facerse invisible e voar

        El colleume polo van e comezou a subir. “Estaba voando”. Fixemos un percorrido pola igrexa       

    Foi cando entro o párroco,  aquí presente, iamos polo retábulo do altar maior

         - Eu mesmo vin como Ismael se pousaba precipitadamente no sitio da imaxe de San Roque –comezou a dicir o párroco

                 O cura saíu da igrexa gritando

         -¡Milagre! ¡Milagre!    

                    Foi correndo a dicirllo ó comisario, quen  empezou a tomar declaración, pero Ismael dixo que era un malentendido

                 -¿Onde está ese tal mestre Máteo, o que levantou a Ismael?  .- preguntou o comisario

               - O mestre Máteo está a facer o camiño de Santiago .- contestaron

            O comisario seguiu investigando o suposto milagre