Emma Figueira Regenjo &Cristina Lobato Rei
Á noite o mestre e o anxo chegaron a Arzúa. Decidiron pasar a noite no albergue da casa parroquial |
![]() Mentre paseaban foron dar á casa de cultura, antiguo cárcere, na que había unha exposición |
![]() Cando regresaron ó albergue viron nun coche ó sarxento Gamallo e ó comisario García, que fuxiron ó sentirse recoñecidos |
![]() O comisario García esposou ó mestre Máteo por, presuntamente, ser o ladrón dunha carteira |
![]() A muller que denunciara ó mestre e que estaba nas dependencias policiais, fuxiu sen deixar rastro. |
![]() O comisario García tiña a carteira que, coa desaparición da muller, estaba, sorprendentemente, sen cartos no seu interior |
![]() Tras comprobarse a inocencia de Máteo, este botouse a andar cara a Santiago de Compostela |
![]() Ó chegar á cidade polo camiño dos antigos peregrinos, o mestre Máteo e o Anxo Trompeteiro paráronse a mirar as rúas enlousadas |
![]() Cando ían entrar na Catedral., atopáronse co comisario, mais o mestre botoulle unha mirada de indiferencia e continuou |
![]() |
O día vintecinco de xullo de mil novecento noventa e nove,cando a comitiva cruzou a porta principal as estatuas orixinais do mestre Máteo e do anxo trompeteiro do Pórtico da Gloria volvían estar no seu sitio de sempre. Ó comisario García pareceulle que Máteo lle choscara un ollo o adormecer no seu sono de pedra |
|